دکتر غلامعلی افروز، استاد ممتاز دانشگاه تهران و چهره ماندگار روان‌شناسی ایران، در تاریخ ۵ آذر ۱۳۲۹ در تهران متولد شد. وی تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان اسفندیار و متوسطه را در دبیرستان‌های ذوقی و دارالفنون به پایان رساند. در مهر ۱۳۴۸ وارد دانشگاه تهران شد و در بهمن ۱۳۵۱ با رتبه اول در رشته روان‌شناسی فارغ‌التحصیل گردید. سپس، دوره‌های کارشناسی ارشد و دکتری روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی را در دانشگاه ایالتی میشیگان آمریکا به پایان رساند و به‌عنوان نخستین فارغ‌التحصیل ایرانی در این رشته موفق به اخذ مدرک دکتری شد.

سوابق علمی:

• دکترای روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی – دانشگاه ایالتی میشیگان
• استاد ممتاز دانشگاه تهران – از سال ۱۳۸۸
• چهره ماندگار روان‌شناسی ایران – سال ۱۳۸۵
• تألیف و ترجمه بیش از ۵۳ جلد کتاب در زمینه‌های روان‌شناسی و تعلیم و تربیت، از جمله:
  • «روان‌شناسی و تربیت کودکان و نوجوانان»
  • «روان‌شناسی تربیتی کاربردی»
  • «روان‌شناسی کودکان استثنایی»
  • «روان‌شناسی کودکان عقب‌ماندهٔ ذهنی»
  • «روان‌شناسی اختلالات رفتاری»
  • «اصول مشاورهٔ والدین کودکان استثنایی»

سوابق اجرایی:

• رئیس سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره جمهوری اسلامی ایران – دو دوره چهارساله
• رئیس دانشگاه تهران – مدتی
• رئیس دانشکده روان‌شناسی دانشگاه تهران – مدتی
• مؤسس و اولین رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور
• رئیس اندیشکده خانواده در مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت
• ریاست کرسی نظریه‌پردازی علوم رفتاری شورای انقلاب فرهنگی

افتخارات و جوایز:

• استاد نمونه دانشگاه‌های کشور – سال ۱۳۷۳
• برنده جایزه جشنواره بین‌المللی خوارزمی – به‌خاطر تهیه هوش‌آزمای تهران ـ‌استنفرد ـ بینه (T.B.S)
• دریافت جایزه ویژه سازمان بهداشت جهانی (WHO) – سال ۲۰۰۷ میلادی، به‌خاطر فعالیت‌های گسترده پژوهشی در قلمرو کودکان استثنایی (سندرم داون)
• پژوهشگر برتر شانزدهمین جشنواره ابن‌سینا – زمستان ۱۳۹۳