حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم و پردازش مجدد یا ای) ام دی (آر با نماد اختصاری (EMDR) یک شیوه روان درمانی است که توسط روانشناس آمریکایی فرانسین شاپیرو در اواخر دهه هشتاد میلادی برای کاهش استرس ناشی از آسیبهای روانی ابداع شد. این روش یکی از شیوه های درمانی اختلال استرسی پس از سانحه یا PTSD است. تجارب مطالعاتی نشان داده است که این روش  به درمان بیمارانی که از مشکلات ناشی از تجربه های آسیب زا و خاطرات ناخوشایند، اضطراب، کابوسهای ،شبانه بیخوابی ،مزمن تجاوز حوادث معذب کننده سوگواری و دیگر مشکلات هیجانی رنج می برند مؤثر است. کاربرد ای ام دی آر به ویژه برای بیمارانی است که در گذشته خود با اتفاقاتی درگیر شده اند که همچنان از یادآوری آنها رنج میبرند و هنوز با خاطره آنها کنار نیامده اند. در واقـع این شیوه مستلزم بازخوانی واقعه یا رویدادی استرس زا از گذشته و برنامه ریزی مجدد ذهن وجایگزینی باورهای منفی با باورهای مثبت و آگاهانه ای است که خود فرد انتخاب کند این شیوه درمان از 8 مرحله بهره می گیرد تا بسیاری از عوامل تجربی آسیب شناسی را مورد بررسی قرار دهد. ای.دی.ام.ار تجربه های گذشته که اساس و پایه آسیب شناسی است را ارزیابی می کند و همچنین موقعیتهای حاضر را که احساسات ناخوشایند را رقم میزند مورد بررسی قرار میدهد.