بله. برای این دوره، گواهی 4 ساعتی صادر می شود. شرکت در آزمون گواهی که شامل تست‌های چهارگزینه‌ای است، پس از گذراندن دوره و اطمینان از تسلط کافی بر مطالب امکان‌پذیر است. برای شرکت در آزمون، به صفحه گواهی‌ها مراجعه کرده، گواهی موردنظر را انتخاب و در آزمون شرکت کنید.

برای شرکت در این دوره کافیست اشتراک اختصاصی فعال داشته باشید. اگر عضو مدرسه نیستید و نمی‌توانید اشتراک تهیه کنید، می‌توانید از صفحه تماس با ما، با شماره موبایل یکی از مسئولین ثبت نام  مدرسه در ارتباط بوده و لینک ثبت نام را دریافت کنید. در نظر داشته باشید که ثبت نام اولیه در مدرسه رایگان است. شما با داشتن اشتراک سه ماهه مدرسه روان‌شناسی تخصصی، علاوه بر شرکت در این دوره، می‌توانید از همه دوره‌های و کارگاه‌های آموزشی مدرسه استفاده کنید.

این کارگاه برای روان‌شناسان، مشاوران، مددکاران اجتماعی، پزشکان و سایر حرفه‌ای‌های حوزه سلامت روان که با افراد در معرض خطر خودکشی در ارتباط هستند، مناسب است. همچنین، دانشجویان رشته‌های مرتبط که قصد افزایش دانش و مهارت‌های خود در زمینه مداخله در بحران‌های خودکشی را دارند، می‌توانند از این دوره بهره‌مند شوند.

شرکت‌کنندگان در این دوره با علائم هشداردهنده خودکشی، روش‌های ارزیابی خطر، تکنیک‌های مصاحبه و ایجاد ارتباط مؤثر با افراد در معرض خطر آشنا می‌شوند. همچنین، راهکارهای مداخله و پیشگیری از خودکشی و نحوه ارجاع به مراکز تخصصی را فرا می‌گیرند. این مهارت‌ها به حرفه‌ای‌ها کمک می‌کند تا در مواجهه با بحران‌های خودکشی، مداخلات مؤثری انجام دهند و از بروز حوادث ناگوار جلوگیری کنند.

علائم هشداردهنده خودکشی شامل تغییرات رفتاری مانند انزوا، کاهش فعالیت‌های معمول، صحبت درباره ناامیدی یا احساس بی‌ارزشی، و بیان جملاتی مانند "زندگی بی‌معنی است" می‌باشد. همچنین، نشانه‌هایی مانند اهدای وسایل شخصی، نوشتن وصیت‌نامه، یا تغییرات ناگهانی در خلق‌وخو نیز می‌توانند هشداردهنده باشند. درمانگران باید با دقت به رفتار، گفتار و تغییرات ظاهری افراد توجه کنند و در صورت شناسایی این علائم، اقدام به ارزیابی دقیق‌تر نمایند.

ارزیابی خطر خودکشی با پرسیدن سوالات مستقیم درباره افکار خودکشی، برنامه‌ریزی، و دسترسی به وسایل مرتبط انجام می‌شود. درمانگران باید با استفاده از مقیاس‌های معتبر، سطح بحران را تعیین کنند. عواملی مانند وجود افکار مداوم خودکشی، تاریخچه تلاش‌های قبلی، و حمایت اجتماعی محدود نشان‌دهنده خطر بالاتر است. ارزیابی دقیق می‌تواند به مداخله مناسب و پیشگیری از وقوع حادثه کمک کند.

تکنیک‌های مداخله شامل ایجاد فضای امن برای بیان احساسات، گوش دادن فعال، نشان دادن همدلی، و حمایت روانی می‌باشد. درمانگران باید به مراجع کمک کنند تا دلایل زندگی و امید به آینده را بازسازی کند. در صورت نیاز، ارجاع به مراکز تخصصی و ایجاد ارتباط با شبکه‌های حمایتی نیز از اقدامات مؤثر است.

برای ایجاد ارتباط مؤثر، درمانگر باید با آرامش و بدون قضاوت به صحبت‌های فرد گوش دهد و نگرانی‌ها را تأیید کند. استفاده از سوالات باز و نشان دادن همدلی، فضای امنی برای بیان احساسات ایجاد می‌کند. اجتناب از نصیحت یا کم‌اهمیت جلوه دادن مشکلات فرد، از عوامل مهم در برقراری ارتباط مؤثر است.

در مواردی که خطر خودکشی بالا باشد، ارجاع به مراکز تخصصی ضروری است. این مراکز امکانات لازم برای مدیریت بحران و درمان تخصصی را فراهم می‌کنند. ارجاع به موقع می‌تواند به پیشگیری از اقدامات جدی‌تر و ایجاد یک برنامه درمانی مؤثر کمک کند. همچنین، این مراکز می‌توانند حمایت روانی و اجتماعی بیشتری ارائه دهند.

خیر، برعکس، صحبت کردن درباره‌ی خودکشی می‌تواند راهی برای کاهش احساس انزوا و رنج باشد. تحقیقات نشان داده است که گفت‌وگو درباره‌ی خودکشی، در صورتی که با حمایت و همدلی همراه باشد، می‌تواند از شدت بحران فرد بکاهد.