در این جلسه از مجموعه «جمعه‌های روان‌کاوی»، به بدن به‌عنوان حوزه‌ای که در آن قدرت، میل و ممنوعیت هم‌زمان عمل می‌کنند پرداخته می‌شود. در رویکرد روانکاوی، بدن صرفاً یک واقعیت زیستی نیست؛ بلکه محل ثبت تجربه‌های هیجانی اولیه، پیامدهای رابطه با دیگری، و درونی‌سازی هنجارهای اجتماعی و اخلاقی است.

در این نشست بررسی می‌کنیم که بدن چگونه به‌وسیله‌ی خانواده، فرهنگ و ساختارهای قدرت محدود، سانسور و رام می‌شود و چگونه همان بدن می‌تواند محل مقاومت، بازگشت میل و بازیابی تجربه‌ی زنده بودن باشد. تمرکز بحث بر کاربرد بالینی است: لحظاتی که بدن در درمان «صحبت می‌کند» — در سکوت، تنش عضلانی، انقباض، اجتناب، یا جابه‌جایی هیجان.